Σαν σήμερα περνά στην Αιωνιότητα ο Εθνάρχης Κολοκοτρώνης

Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης – Από την ομιλία του στην Πνύκα

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες μορφές της Επαναστάσεως του 1821. Γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1770 στο Ραμαβούνι Μεσσηνίας και ήταν ο γιός του Κωνσταντή που πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση του 1770 και έδωσε το Αίμα του για την Πατρίδα στον πύργο της Καστανίτσας. Γόνος Ηρώων ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εισχώρησε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου και έγινε καπετάνιος μόλις στα 15 του χρόνια.

Ως απεσταλμένος της Φιλικής Εταιρίας σήκωσε στη Μάνη την Σημαία της Επαναστάσεως την 23η Μαρτίου του 1821 και τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε στις περισσότερες εκ των μαχών που δώσανε οι πρόγονοι μας «υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Η Μάχη του Βαλτετσίου όπως περιγράφηκε από το δημοτικό τραγούδι

«Τι έχεις, καημένε κόρακα, που σκούζεις και φωνάζεις;
Μήπως διψάς για αίματα, για τούρκικα κεφάλια;
Πέρασε από τα Τρίκορφα και σύρε στο Βαλτέτσι,
όπου είν’ ο τόπος δυνατός και δυνατά ταμπούρια,
εκεί θα βρεις τα αίματα, τα τούρκικα κεφάλια,
Τρία μπαϊράκια κίνησαν από μέσα από τη χώρα,
το ένα πάει στα Τρίκορφα, τ’ άλλο στους Αραχαμίτες,
κι αυτός ο Κεχαγιάμπεης πηγαίνει στο Βαλτέτσι.
Ο Κυριακούλης του μιλάει κι ο Μπεζαντές του λέει:
«Πού πας, βρε Κεχαγιάμπεη, τ’ Αλή πασά κοπέλι;
Εδώ δεν είναι Κόρινθος, δεν είναι Πέρα Χώρα,
δεν είναι τ’ αργίτικα κρασιά, του Μπέλεση τα κριάρια.
Εδώ είν’ ορδή Καρύταινας, μανιάτικο ντουφέκι,
Κολοκοτρώνης αρχηγός με το Μαυρομιχάλη».
Αφήστε τα ντουφέκια σας και βγάλτε τα σπαθιά σας
βάλτε τους Τούρκους εμπροστά, σαν πρόβατα, σαν γίδια».

Λίγο καιρό μετά την μάχη του Βαλτετσίου ο Γέρος του Μοριά, ύστερα από επική μάχη έναντι σε υπέρτερες τουρκικές δυνάμεις μπαίνει θριαμβευτής στην Τριπολιτσά. Εντός των τειχών βρίσκονται χιλιάδες εχθροί της Ελλάδος. Τούρκοι και Εβραίοι παρατάσσονται εναντίον των Ελληνικών Στρατιών, μα εις μάτην… Ο Γέρος του Μοριά είναι ασταμάτητος και μπαίνει στην πόλη με ελάχιστες απώλειες, εξαπολύοντας τις φλόγες της Νεμέσεως από τον Θεό των Ελλήνων απέναντι στους εχθρούς της Ελλάδας. Στην πολιορκία της Τριπολιτσάς αναφέρεται και ο «Ύμνος εις την Ελευθερία» του Διονυσίου Σολωμού, περιγράφοντας με απόλυτη ακρίβεια και ποιητική ομορφιά τον σφοδρό αγώνα των Ελλήνων για Ελευθερία.

Στις 26 Ιουλίου 1822 στα στενά των Δερβενακίων, κοντά στη Νεμέα, οι Τούρκοι υπέστησαν δεινή ήττα, χάνοντας πάνω από 3.000 άνδρες. Στη μάχη εκτός του Κολοκοτρώνη διακρίθηκαν ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Παπαφλέσσας και ιδιαιτέρως ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστότερος ως Νικηταράς, που έλαβε το προσωνύμιο Τουρκοφάγος Ο Δράμαλης και οι εναπομείναντες άνδρες του προσπάθησαν να διαφύγουν την επομένη από την κλεισούρα του Αγιονορίου. Όμως, ο Νικηταράς, ο Υψηλάντης και ο Παπαφλέσσας ήταν κι εκεί για να προκαλέσουν νέες βαριές απώλειες στον Δράμαλη στις 28 Ιουλίου.

Με τα υπολείμματα του στρατού του, ο Δράμαλης,  έφθασε στην Κόρινθο, όπου στα τέλη Οκτωβρίου πέθανε από την απογοήτευσή του. Ο θριαμβευτής Κολοκοτρώνης ανακηρύχθηκε από την Κυβέρνηση Αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου, κατ’ απαίτηση των οπλαρχηγών. Η Επανάσταση όχι μόνο είχε διασωθεί, αλλά είχε αποκτήσει ισχυρά θεμέλια, χάρη στο σχέδιο και την τακτική του Γέρου του Μοριά.

Ως το τέλος της Επανάστασης ο Κολοκοτρώνης συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής. Στην συνέχεια δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, λόγω των πολιτικών θέσεων του που δεν ικανοποιούσαν τους Άγγλους επικυρίαρχους, αλλά του απεδόθη χάρη με την ενηλικίωση του Όθωνα. Έγραφε σχετικά ο Γέρος του Μωριά, καταδεικνύοντας μία σύμπτωση της Ιστορίας: «Μ’ έβαλαν έξι μήνες μυστική φυλακή, χωρίς να δω άνθρωπο εκτός του δεσμοφύλακα. Δεν ήξερα τι γίνεται για έξι μήνες, ούτε ποιος ζει, ούτε ποιος πέθανε, ούτε ποιόν [άλλον] έχουν στη φυλακή. Για τρεις μέρες δεν ήξερα πως υπάρχω, μου φαινόταν σαν όνειρο. Ρωτούσα τον εαυτό μου αν ήμουν εγώ ο ίδιος ή άλλος κανένας. Δεν ήξερα γιατί μ’ έχουν κλεισμένο. Με τον καιρό μου πέρασε απ’ το νου, πως ίσως η Κυβέρνηση, βλέποντας την υπόληψη που ‘χε ο λαός προς εμένα, με φυλάκισε για να μου κόψει την επιρροή. Ποτέ δεν πίστεψα πως θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο να φτιάξουν ψευδομάρτυρες».

Έφυγε μια μέρα σαν σήμερα στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, αλλά συνεχίζει να ζει για πάντα μέσα στις ψυχές των Ελλήνων που διψούν για Πατρίδα και Ελευθερία.

«Φωτιά στα σπίτια και τσεκούρι στην περιουσία και το λαιμό εκείνων που κάνουν τα χατίρια των Τούρκων. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης